Uit de landelijke Raad van Kerken
Uitnodiging Nicea 2025
Als christenen zijn we allemaal verbonden in het ene geloof. Daarover spraken 1700 jaar geleden kerkleiders van over de hele wereld met elkaar in Nicea. In 2025 herdenken en vieren we dit tijdens een feestelijke, oecumenische dienst.
De Raad van Kerken in Nederland heet u van harte welkom op zaterdag 14 juni om 14.00 uur in de St. Janskerk in Gouda ( Achter de Kerk 2 ) bij deze bijzondere viering van verbondenheid met leden van alle kerkgenootschappen in Nederland.
Het muziekkorps van het Leger des Heils en de Goudse koorschool Ars Musica verlenen hun medewerking. Ook is speciaal voor deze gelegenheid de geloofsbelijdenis opnieuw op muziek gezet. Wij hopen u daar te ontmoeten.
Uit de plaatselijke Raad van Kerken
NICEA 325-2025
Deze bijdrage is van pastoor Han Akkermans (eerder werkzaam in Oosterhout) Hij is in meerdere parochies pastoor geweest, als laatste in Roosendaal. Sommigen zullen hem kennen als medepriester bij de KRO, waarvoor hij jarenlang mediavieringen vanuit het bisdom Breda verzorgde. Oosterhout is voor hem bekend terrein; zijn schooltijd bracht hij door op het Sint-Oelbert Gymnasium in onze stad en hij heeft gewoond in de St. Paulusabdij als Benedictijn. Wij zijn blij met zijn bijdrage. Wilt u reageren: si.nieuwenhuizen@planet.nl
Het Pinksterfeest zoals dat in het Boek Handelingen beschreven wordt, geldt wel als de stichtingsdag van de Kerk. We zien hoe de groep leerlingen van Jezus, die met de dood van hun meester en leraar uiteen viel, heel aarzelend na de verrijzenis elkaar weer opzocht. We zien enkelen van hen, de Emmaüsgangers, alles bespreken wat hun is overkomen. Elders zien we groepjes leerlingen samen vissen. Het zijn mensen die hun leven moeten herpakken, na de ontgoocheling van Jezus’ levenseinde. Maar juist op die momenten van gedeelde teleurstelling, van aarzeling en stilte, komt Jezus erbij en laat Hij hun zijn aanwezigheid ervaren.
Met Pinksteren voelen de leerlingen die tot dan toe wat bangelijk bijeen geweest waren, een innerlijk vuur en een drang om de deuren te openen en te gaan vertellen over wat hen beweegt. Het Evangelie dat ze a.h.w. hadden ingezogen in de jaren dat ze met Jezus waren opgetrokken, daarvan gaat nu de mond overvloeien. En wat ze gaan zeggen, wordt verstaan door allerlei mensen. Joden en Grieken, heel die multiculturele opsomming van Parten, Meden en Elamieten en al die anderen die we horen in het verhaal van Pinksteren. De respons is enorm. De Kerk, de gemeenschap die leeft uit het verhaal van wat Jezus had gezegd en gedaan, van wat Hem was overkomen en hoe Hij door dat alles heen aanwezig bleef, was geboren.
De Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel verbindt de belijdenis van Gods Geest, de Leven-gever, voortkomend uit de Vader en de Zoon, met de gemeenschap van de Kerk, maar niet exclusief! Het is immers dezelfde Geest, die van in den beginne in heel de schepping en in iedere mens aanwezig en werkzaam is. Jezus had gezegd dat die Geest waait waar Zij wil. Gods Geest is niet gebonden aan de uiterlijke structuren van christelijke kerkgenootschappen. Waar die claim gelegd wordt, moeten alarmbellen afgaan!
Het Pinksterverhaal van Handelingen is om jaloers op te worden. Het aanstekelijk enthousiasme van wat er verteld en beleefd wordt, we mogen wensen dat wij ook zoiets beleven in het jaar 2025. Zo is het denk ik ook bedoeld, om ons te prikkelen, te inspireren, te bezielen. Het verhaal van Handelingen laat zien waar het in de Kerk, in het christendom in de kern om gaat. Vaak wordt het christendom voorgesteld als een leer, een levensbeschouwing, een wel doordacht systeem, dat iets te zeggen heeft over God, mens en wereld. Dan is het christendom een systeem naast andere systemen en levensbeschouwelijke stromingen die allemaal hun eigen ideeën hebben. De één denkt er zus over, de ander zo. En iedereen zal wel een beetje gelijk hebben, voegt men er dan aan toe. Anderen zien het christendom als een oproep om goed te leven. Het goede doen, het kwade laten. En als iedereen zich daaraan houdt, dan maakt de Kerk zichzelf overbodig, dan is haar opdracht vervuld, zo is de gedachte.
Het gebeuren van Pinksteren laat ons zien dat het christendom toch nog iets anders is dan een leer, een levensbeschouwing of een wijze van handelen.
Het is allereerst een Aanwezigheid, de werkzame aanwezigheid van God in het leven van mensen. Een Aanwezigheid die mensen met elkaar verbindt, verwarmt, geneest en soepel maakt, troost en opricht. Toen Jezus met zijn leerlingen optrok, hadden ze dat beleefd en gevoeld. Hij had mensen een nieuw leven gegeven, hen geraakt in hun diepste wezen. Waar Jezus was, was Gods Aanwezigheid. De schok van zijn lijden en sterven had die wonderlijke ervaring aan het wankelen gebracht. Ze hoorden Hem niet meer, zagen Hem niet meer. Met Pinksteren wordt die Aanwezigheid weer reëel: ze voelen zich erdoor in beweging gezet leerden ervan spreken en eruit leven.
Een vonkje van die aanwezigheid is ieder van ons gegeven in ons doopsel en in ons verlangen naar recht en gerechtigheid. Het is ons gegeven als een stille belofte die erop wacht aan het licht te komen en de schepping te vervullen.
Han Akkermans, emeritus-pastoor
De volgende bijdrage in de serie over Nicea verschijnt in het september nummer van Ontmoeting.
Woord onderweg
De laatste bijeenkomst was op 27 mei jl. De komende maanden zijn er geen ontmoetingen. We hopen weer bij elkaar te komen in de maand september, steeds de laatste dinsdag van de maand. Dat betekent dan op dinsdag 30 september.
Thema zal dan zijn: “Zacheüs”( bijbelthema ) Wij wensen allen een mooie zomerperiode.
Siets Nieuwenhuizen