Meditatie

Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is. (Matteüs 5:48)

Voor elk nieuwe jaar heb ik als intentie om op de eerste zondag van dat jaar een bemoediging mee te geven die als het even kan het jaar met ons mee gaat. Dit jaar staat op 5 januari het verhaal van de wijzen op het programma. Zij volgen de ster en zoeken dat bijzondere kind dat geboren is.
Zij zoeken…dat bleef bij mij hangen. Wat zoeken wij het komende jaar? Zo vroeg ik mij af. En welk verhaal uit het Oude Testament kan ik daarmee verbinden. In mijn zoektocht in de Bijbel kwam ik uit bij Nehemia. Hij is begaan met het volk Israël dat uit ballingschap is teruggekeerd. Maar Jeruzalem, de stad van God ligt nog in puin. Haar muren en haar tempel moeten worden opgebouwd. Maar dat gaat allemaal niet zo makkelijk. In het eerste hoofdstuk trof mij het gebed van Nehemia. Zijn liefde voor God en zijn liefde voor zijn volk voel ik daarin heel krachtig naar voren komen. En ik moest denken aan het bekende gezegde: ora et labora (bid en werk), want Nehemia zit na zijn gebed zeker niet stil. Hij steekt de handen uit de mouwen. Maar zijn inspanning gaat wel samen met gebed, dag en nacht zoals hijzelf zegt. Voor ons denk ik waardevol om het komende jaar mee te nemen.
Ik zocht ook in een dagboek van C.S. Lewis (Hemelse zaken) wat hij nu te zeggen had, zo aan het begin van het nieuwe jaar. Hij zet ons vooral aan het werk als het gaat om onszelf. Om werk van ons geloof te blijven maken. Op 2 januari schrijft hij het volgende:

 

Wat ons dagelijks te doen staat

Het echte probleem van het christenleven duikt meestal op waar mensen het niet zoeken. Het duikt iedere morgen op direct bij het wakker worden. Al je wensen en verwachtingen voor die dag bespringen je als wilde dieren. En je eerste taak is iedere morgen gewoon dat je ze allemaal van je afduwt; dat je naar die Andere stem luistert, het Andere gezichtspunt inneemt, het Andere, ruimere, sterkere, kalmere leven laat binnenstromen. En zo de hele dag voort. Dat je afstand neemt van alles waarover je je van nature opwindt en zorgen maakt; dat je uit de wind gaat staan. Eerst lukt dit telkens maar voor een moment. Maar vanuit die momenten zal het nieuwe soort leven zich door je hele gestel verbreiden; want nu laat je Hem aan de goede kant werken. Het is het verschil tussen lak die alleen van buiten wordt aangebracht en een verf of kleurstof die alles doortrekt. Wat Hij zei was nooit vage, idealistische kletspraat. Als Hij zei: “U zult volmaakt zijn”, dan bedoelde Hij ook wat Hij zei. Hij bedoelde dat we het complete programma moeten volgen. Dat is moeilijk; maar het soort compromis waar we allemaal zo naar hunkeren is nog moeilijker en in feite onmogelijk. Het is voor een ei misschien wel moeilijk om in een vogel te veranderen; het zou nog heel wat moeilijker zijn te leren vliegen terwijl het een ei blijft. Wij zijn momenteel een soort eieren. En men kan niet onbeperkt een gewoon fatsoenlijk ei blijven. We moeten uitkomen of anders bederven.

Ook voor het komend jaar worden we dus opgeroepen tot ‘bid en werk’.

Ds. Marco Boeve