‘Vanuit Hem groeit het hele gebouw, steen voor steen, uit tot een tempel die gewijd is aan hem de Heer, in wie ook u samen opgebouwd wordt tot een plaats waar God woont door zijn Geest.’

Efeziërs 2:21-22

De Grote Verhuizing!

Op 10 juni zijn we verhuisd naar Laan 12. En mijn zus appte mij of ik niet een preek kon maken over de Grote Verhuizing. Zij stelde voor om te beginnen met de vraag: Heeft u al inpakstress? Wie weet komt het er een keer van…maar laten we het voorlopig maar even op hier beneden houden. Want wie ervaring met verhuizen heeft, die weet dat verhuizen geen kleinigheid is. Tegelijkertijd kunnen wij wel zeggen dat er alles aan gedaan is door de bouwcommissie van de kerk om het voor ons zo makkelijk mogelijk te maken. Alles in het huis is helemaal nieuw. Een nieuwe keuken met alles erop en eraan. Een mooie vloer beneden en boven. Alles in de verf. Gordijnen. Een mooie schuur en niet te vergeten een prachtige tuin. Ik ben benieuwd of er nog iemand foto’s heeft van de oude Beukenoot. Het is een hele metamorfose! Ook een onderwerp voor een preek…denk ik dan. In elk geval, de voorbereidingen waren tot in de puntjes verzorgd en alles wat moest gebeuren was onze spullen van de Waterkerslaan 28 overbrengen naar Laan 12. En dat ook nog met behulp van verhuizers uit Breda. Toch fijn om de lokale ondernemer in deze tijd te steunen. En zo wonen we nu in een prachtig huis, dat ook nog eens op zonne-energie werkt. We boffen maar als gemeente met zo’n mooi huis. Dat is een goede investering in de toekomst. En wij boffen als gezin dat wij het voorrecht hebben om de eerste huurders te mogen zijn!
De bouwcommissie bestond uit Abraham de Jong, Izaak (Aat) Hoogendoorn, Jacob Kok en Petrus de Waard. Of Aat ook echt Izaak heet, weet ik niet. Maar bij wijze van grap werd wel gezegd dat deze aartsvaders en belangrijke apostel zich met de bouw van de pastorie hebben beziggehouden. En door deze Bijbelse namen moest ik denken aan wat Paulus in Efeze zegt over het huis van God. Want ik moet u eerlijk zeggen: natuurlijk is een nieuw huis prachtig. Maar ik weet ook uit ervaring hoe betrekkelijk alle dingen zijn die we bezitten. Het coronavirus heeft ons daar allemaal met de neus bovenop gedrukt. Tenminste dat denk ik. Veel dingen in ons leven zijn erg betrekkelijk, maar wat wel van blijvende waarde is, dat is een huis dat niet met handen gebouwd kan worden. Dat is wat Paulus noemt het huis van God. Het huis dat gebouwd is op Christus als de hoeksteen. En ja het fundament dat is dus gelegd door de apostelen en de profeten. Daar dacht ik dus aan bij onze mannen van de bouwcommissie, Abraham, Izaak, Jacob en Petrus. Het huis van God is de gemeenschap van Christus, de Kerk. Dat is tegelijkertijd een gemeenschap die ons huisgenoten van God maakt. En we lezen elders in de Bijbel ook het beeld van het huis met de vele kamers die God voor ons gereed heeft gemaakt. Dat huis, dat huishouden, om daar deel van uit te maken, dat is wat ons alles waard mag zijn. Dat is ook een huis dat een verschil kan maken in deze wereld. Want de inwoners zijn kinderen van God de Vader. Zij krijgen een opvoeding die anders is dan mensen gewend zijn. Zij laten zich niet leiden door de tijdgeest, maar door de Heilige Geest. In tijden van corona kunnen zij ten diepste verder kijken dan de eindigheid van het leven. In tijden waarin discriminatie aan de kaak wordt gesteld zijn zij verwonderd. Want in hun huis wonen mensen uit alle landen, volken, stammen, talen en natiën. En in dat huis wordt gelijkwaardig behandeld. Want alle kamers zijn even groot. Alle kamers hebben dezelfde faciliteiten. Iedereen krijgt hetzelfde levende brood en levend water te drinken. En zo zijn zij verwonderd, maar tegelijkertijd ook heilig verontwaardigd als mensen hier onrecht wordt aangedaan. En zo nodigen zij ook iedereen uit om deel te worden van hun gemeenschap. Want die gemeenschap is goed omdat het fundament van de apostelen en de profeten er ligt. Maar wat het huis eeuwige waarde geeft, dat is de hoeksteen: Christus.
We noemen ons lokale kerkgebouw soms ook huis van God. En daarom moet me tot slot toch dit nog van mijn hart. Want wat verlang ik ernaar om weer een gewone kerkdienst te kunnen hebben. Een kerkdienst waar iedereen onbevangen aanwezig kan zijn. Een kerkdienst waar we allemaal zonder nadenken uit volle borst kunnen zingen. Een kerkdienst waar we, ook al was die niet helemaal naar ons zin, we toch blij zijn dat we in elk geval bij elkaar waren. Waar we elkaar zien en elkaar kunnen ontmoeten bij de koffie! Wat een zegen zal dat zijn! Maar wat moeten we lang geduld hebben. Want een gewone kerkdienst zal nog wel even op zich laten wachten. Eigenlijk is het nu feitelijk alleen toegestaan (onder strikte voorwaarden) dat een aantal mensen de online kerkdienst mogen bezoeken. Want er moet worden geselecteerd op aantal. Er mag niet worden gezongen. Er mag niet samen koffie worden gedronken. En ook vind ik nog steeds het belangrijkst dat we geen bron van besmetting zijn of worden. Maar toch, eerlijk gezegd…het valt niet mee om op deze manier kerk te zijn. Daarom hoop ik dat we elkaar vast zullen houden met de gedachte dat we hoe dan ook allemaal huisgenoten zijn van God zoals Paulus dat zegt. En dat we ons verbonden weten door Christus de hoeksteen. En tot het weer mag bid ik u als zegenwens toe: Ga met God en Hij zal met je zijn tot wij weer elkaar ontmoeten. Een zin uit lied 416 die voor mij in deze tijd extra betekenis heeft gekregen.

Een hartelijke groet vanuit Laan 12,

Ds. Marco Boevé