Leven in de tijd na Pinksteren

Om te lezen: Handelingen 2: 14-36

Daarna zal zich dit voltrekken: ik zal Mijn Geest uitgieten over al wat leeft (Joel 3:1)

De kerkelijke hoogtijdagen zijn voorlopig achter de rug. Met het vieren van het Pinksterfeest is er weer even een einde gekomen aan de verschillende kerkelijke feesten die we hebben mogen vieren. Een goede gelegenheid om nog even stil te staan bij de uitstoring van de Heilige Geest.   

De profeet Joël heeft al lang voor de uitstorting van de pinkstergeest een visioen hierover gehad. Petrus citeert dit visioen letterlijk in zijn preek op met recht de eerste pinksterdag (bijna 2000 jaar geleden!). Kort geleden mochten we nog als gemeente bij dit heilsfeit stilstaan en het pinksterfeest met elkaar (in veilige kring) vieren.  De profeet Joël had een vooruitziende blik op datgene wat met Pinksteren zou gaan gebeuren. Wij leven in de tijd van na Pinksteren. Met de uitstorting van de Geest is de eindtijd aangebroken. In dat licht kunnen we zeggen dat we in de eindtijd leven. Maar wanneer het einde van de eindtijd is, dat blijft natuurlijk de grote vraag waarop geen mens het juiste antwoord heeft. Dat is alleen bij God zelf bekend.

In tijden van grote en vooral nare gebeurtenissen werpt de vraag zich vaak op. De wereld zal wel op zijn einde lopen. In de coronatijd waarin we (helaas) nog steeds leven kan bij ons ook de vraag opkomen heeft dit nu ook met de eindtijd te maken? Een virus, zo klein, met het oog niet waarneembaar zet deze gehele wereld op zijn kop. Jong en oud worden getroffen door de impact van dit virus en heeft te maken met alle maatregelen die dit met zich meebrengt. Heimwee naar hoe het was kan ons zomaar overvallen. Tot in de kerk aan toe. Heimwee om weer met elkaar in een volle kerk te mogen samenkomen. Het verlangen om weer de lofzang gaande te houden. Om elkaar in groepen te ontmoeten. Of een bakje koffie met elkaar in groepsverband. En ga zo maar door.

Gods Geest is uitgestort, de eindtijd is aangebroken. Hoe de eindtijd zich verder zal voltrekken, weten we niet. Wel mogen we ons vertrouwen stellen op God de Vader en op Zijn Zoon Jezus Christus die ons nabij wil zijn door de Geest. De Geest mag ons onder andere tot Troost zijn gegeven. Dichter bij dan door Zijn Geest kan God niet in ons leven komen. Nee, het is geen makkelijke tijd waarin we nu leven. Op het moment van schrijven is er ook weer een groot conflict opgelaaid in Israël tussen de Joden en de Palestijnen. Leken zij voorop te lopen in de corona aanpak. Lang van die rust hebben zij niet kunnen genieten. De tijd van Joël was het ook geen rustige en vredige tijd, evenals de tijd van Petrus. Naar aanleiding van zijn preek kwamen velen tot geloof en groeide de kerk enorm. Wat kunnen we vandaag de dag daar soms ook zo naar verlangen. Maar de rust en vrede in de tijd van Petrus was ook maar van korte duur. De vervolging brak al snel los. Verlangen en heimwee hebben naar iets hoeft de hoop niet in de weg te staan voor de toekomst. Laten we de hoop en het vertrouwen in God niet los laten.

We leven in de tijd na Pinksteren, dat klinkt positiever dan om te zeggen dat we in de eindtijd leven. Een en ander staat niet los van elkaar. Zo is het ook mooi om te eindigen met de woorden dat de Geest van God ook een nieuw begin maakt!

Een prachtig lied (686) zingt daar al van met die woorden wil ik graag eindigen:

1 De Geest des Heren heeft

een nieuw begin gemaakt,

in al wat groeit en leeft

zijn adem uitgezaaid.

De Geest van God bezielt

wie koud zijn en versteend

herbouwt wat is vernield

maak een wat is verdeeld.

2  Wij zijn in Hem gedoopt

hij zalft ons met zijn vuur.

Hij is een bron van hoop

in alle dorst en duur.

Wie weet vanwaar Hij komt

wie wordt zijn licht gewaar?

Hij opent ons de mond

en schenkt ons aan elkaar.

3 De geest die ons bewoont

verzucht en smeekt naar God

dat Hij ons in de Zoon

doet opstaan uit de dood.

Opdat ons leven nooit

in weer en wind bezwijkt,

kom Schepper Geest, voltooi

wat Gij begonnen zijt.

Henco de Bruijn